Van Odessa naar Helvoirt
Kristina en Vikka liefdevol opgevangen
Odessa/Helvoirt – 13 maart 2022.Ons dorp Helvoirt spant zich op bijzondere wijze in voor de vluchtelingen uit de Oekraïne.
Niet alleen met een drukke inzameling en transport van hulpgoederen, maar ook met huisvesting van vluchtelingen. Hieronder het verhaal van Kristina en haar baby Vika, gevlucht van Odessa naar Helvoirt.
Odessa is een grote havenstad in Oekraïne, die wordt belaagd door de Russen. Het is er steeds onveiliger en Kristina (22) en haar man besloten wat al meer dan twee miljoen Oekraïners deden: dat vrouw en kind naar Polen zouden gaan en hij achterbleef om te vechten. Ze gingen met de trein – een rit van 15 uur over 1500km – en kwamen op maandagochtend om half 8 aan in Lviv, zo’n 50 kilometer van de Poolse grens. Van daar uit ging de trein naar Przemysl in Polen, ook zo’n 50 kilometer over de grens maar dan aan Poolse zijde, waar ook talloze vluchtelingen uit Lviv aankomen.
Die dag reed ook Vincent Meussen (58) uit Hoogland (Amersfoort) met zijn auto door Polen. Hij was daags tevoren naar Polen gereden om vluchtelingen op te halen. Vincent vertelt: “Ik had aan Facebookgroepen kenbaar gemaakt dat ik daar reed en beschikbaar was. Het is verbijsterend hoe snel dan de verzoeken volgen. Maar het moet wel kloppen. Sowieso wil ik dat mensen op een particulier adres terecht kunnen, geen asielzoekerscentrum. Op zeker moment werd ik gebeld door Sebastiaan Volker uit Helvoirt. Hij heeft Poolse kennissen en vroeg of ik in Przemysl een vrouw met baby wilde ophalen. Oké.”
Sebastiaan: “Ik had Vincents nummer op Facebook gevonden toen hij daar postte dat hij in Polen was, op de bonnefooi. Als iemand nog iemand wist die hij kon helpen dan kon diegene hem bellen. Dat heb ik gedaan en hier komt een vriendschap voor het leven uit!”
Vincent: “Sebastiaan regelde in de buurt van Przemysl een hotel voor mij en de vrouw en de baby. Rond 21.00 uur en 1000km later die dag kwam ik in het hotel aan. ’s Nachts om kwart voor 2 stonden daar Kristina met haar baby van 7 maanden en een koffertje. Ze werd gebracht door de Poolse kennis van Sebastiaan. Die had uren gereden om de twee in Przemysl van het station af te halen en naar het hotel te brengen. Ook de Polen helpen heel erg mee.”
“Kristina was uitgeput na een dag in de trein. De Poolse tussenpersoon kon een beetje vertalen. Ik vroeg aan Kristina hoe het met haar en Vika ging. En zei dat ik haar en haar kind met mijn leven zou verdedigen en naar Nederland zou brengen. Toen kreeg ik Vika in mijn handen en dacht: ze geven hun lot in mijn handen, ik ga voor ze zorgen.”
“Er was in het hotel nog maar één kamer, alle andere al bezet met vluchtelingen. Gelukkig was het een grote kamer, ik nam het achterste bed zodat Kristina nog enige privacy zou hebben. Ik vond het zielig voor haar. Huis en haard achtergelaten en dan moet je ook nog met een vreemde man op één kamer liggen. Ik regelde heet water zodat we een flesje voor Vika konden maken. Daarna gingen we slapen.”
“Rond 10.30 uur vertrokken we richting Duitsland. Overdag tijdens de reis om de paar uur heet water regelen voor de flesjes van Vika. Terug in Nederland was op de autoradio het nieuws over Oekraïne. Kristina hoorde het woord Marioepol en vroeg in gebroken Engels waar het over gaat. Ik wilde vertellen dat er een kinderziekenhuis gebombardeerd is maar achter het stuur barstte ik in tranen uit en kon me met moeite weer herstellen. Ik heb al die dagen alleen achter het stuur gezeten, niet één keer geknikkebold, door de verantwoordelijkheid die ik voelde en de adrenaline.”
Na twee dagen en vele duizenden kilometers rijden kwamen de drie woensdagavond aan bij Sebastiaan en Chantal en hun twee kinderen in Helvoirt. Een warm welkom. Ze hadden een mooi ingerichte privé-etage klaar met bed en ledikantje, babykleding en alles.
Vincent: “Ik wist meteen, hier kan ik ze met een gerust hart achterlaten. Wat een fijn warm gezin. Toen kwam voor mij het moment dat ik afscheid moest nemen. Die twee dagen reizen met Kristina en Vikka was ik zo vergroeid met ze geraakt dat het niet zonder tranen ging. Mijn vrouw en ik gaan ze gauw weer opzoeken in Helvoirt. We maken ons grote zorgen om de papa die in Oekraïne moet vechten.”
Hoe gaat het er nu mee? Sebastiaan: “Super. We hebben lekker wat dingen voor haar gehaald en ze is met mijn vrouw mee naar onze paardjes geweest. Vincent en ik broeden alweer op een volgend plan, om meer mensen te helpen. Als we de kans krijgen gaan we weer naar Polen als we hier een goed opvangadres hebben. Het is lastig in Nederland om dat goed te regelen. Veel gedoe. Vervoer is altijd wel te vinden. Dus je zou er haast heen moeten gaan om te praten met mensen die van de trein uit Oekraïne komen. We zijn allemaal geen helden maar deze situatie brengt de betere kant van ons naar voren.”
Sebastiaan: “Kristina voelt zich goed thuis denk ik. Ze wil zo snel mogelijk werken om geld te verdienen voor haar familie. Er is daar geen uitkering of vangnet. Maar we willen dat ze zich daar niet druk over maakt. We hebben nu gezorgd dat haar hele familie zeker een maand vooruit kan. Eerst rust de rest komt later. Ze kan de hele dag videobellen en WhatsAppen met haar man en familie. Ze maakt zich grote zorgen, familie is daar alles! We klagen hier over de benzineprijs maar dat moet misschien een beetje in de juiste verhouding worden gezien. Er zijn grotere problemen.”
Sebastiaan: Vluchtelingen in huis nemen…
Het is natuurlijk een heel aangaan om iemand in huis te nemen. Sebastiaan is daar heel duidelijk over, “open je hart, het is niet makkelijk maar de dankbaarheid is enorm”.
“Er zijn veel ontwrichte gezinnen en het is niet zeker of ze elkaar nog zullen zien. Je kunt je vanaf nu het beste melden bij de gemeente waar je woont. Er komt een enorme stroom vluchtelingen op gang en waar moeten die allemaal blijven. (Op dit moment zijn er al 4700 vluchtelingen uit Oekraïne in Nederland, red.)
Er zijn veel mensen waar je mee in contact kunt komen bv. via social media”, verteld Sebastiaan. Hij heeft zelf ook al contact opgenomen met de gemeente. “Er zijn mensen die meer hulp dan andere nodig hebben, bijvoorbeeld kinderen met autisme, oververmoeide Oekraïners die al een week onderweg zijn komen nu ook met de auto… zonder eindbestemming”.
De gemeente Vught heeft een speciale pagina geopend op hun site met meer info: KLIK HIER
Of meld je eigen aan, als je wil bij: www.takecarebnb.org
Bron: HelvoirtNet
