Dertig jaar zoeken naar gesneuvelde eerste liefde van je moeder

HELVOIRT/WAALWIJK – 12 november 2019. De stichting Pheasant uit Waalwijk verzorgt al sinds 2008 elk jaar een herdenking bij de oorlogsmonumenten op de Distelberg in Helvoirt.

Samen met buurtbewoners gedenken zij daar de gesneuvelde Schotse soldaten die er op  4 november 1944 voor een half jaar werden begraven. Daarnaast leggen zij ook een krans bij een gesneuvelde Engelse soldaat bij een monument in de duinen. Evenzo voor een verongelukte inwoner van Helvoirt. Een van de drijfveren bij de club uit Waalwijk is Elsbeth Hoyer-Vugts uit Waalwijk.  In het kader van 75 jaar vrijheid Helvoirt had deze kransleggingen een bijzondere betekenis voor haar. Zij vertelde aan het eind van de plechtigheid haar eigen verhaal van na de tweede Wereld oorlog. Een verhaal waarin haar moeder Riet Vugts-Laurijsen en Donald Douglas MacKeracher, een Schotse Canadese militair de hoofdrol in spelen.

Elsbeth Hoyer-Vugts  verteld een door haar zelf opgesteld verhaal: ” Als afsluiting van de herdenking bij het monument van de zeven Schotse militairen op de Distelberg in Helvoirt wil ik u mijn persoonlijke verhaal vertellen waarom ik me zo betrokken voel bij de Schotse militairen.

Verliefd
“Ik neem u mee terug in de tijd. Het is januari 1945 en mijn moeder, Riet Laurijsen, woonde tijdens de Tweede Wereldoorlog bij haar ouders in Kaatsheuvel. Zij werd geboren op 20 september 1925 in een gezin van zeven kinderen. Tijdens de oorlog werd in januari 1945 een “Schotse” soldaat bij hen ingekwartierd. Mijn moeder was 20 jaar en zij en de soldaat werden verliefd op elkaar. Hij was haar eerste grote liefde.”
Omgekomen
“Op een avond moest hij haar verlaten voor een zwaar gevecht. Mijn moeder vertelde me dat hij haar na die strijd weer op zou komen zoeken. Helaas sneuvelde hij en mijn moeder was hier heel bedroefd over. Zij wist niet waar hij had gevochten en wanneer hij precies was omgekomen maar wilde zijn graf vinden.”

“Mijn moeder sprak geen Engels en was ervan overtuigd dat het een “Schotse” militair was. Ze had vaag een achternaam wat mijn enige houvast was. Ik ben op bezoek geweest in Schotland voor informatie en heb met Schotse veteranen gesproken en gecorrespondeerd, maar niemand kon me helpen.

Tip
“Alexander van Venrooij van museum ‘40-‘45 in Loon op Zand gaf me in 2018 de tip dat er ook Schots Canadese militairen in Kaatsheuvel waren ingekwartierd. Na een zoektocht van 30 jaar heb ik hem gevonden. Zijn naam is Donald Douglas MacKeracher en hij was destijds 22 jaar. Donald diende bij the Argyll and Sutherland Highlanders of Canada. Hij heeft gevochten bij het Kapelsche Veer en is daar omgekomen op 30 januari 1945. Hij heeft Schotse roots omdat zijn familie uit Schotland afkomstig is.”

Mijn moeder trouwde in 1952 met mijn vader, Adrie Vugts en zij kregen drie dochters waar ik, als middelste dochter, deel van uit maak. Riet bewaarde de herinnering aan Donald in haar hart, hij was de rode draad in haar leven. Zij had zo graag bloemen op zijn graf willen leggen; helaas is zij op 4 maart 2007 overleden. Tijdens de uitvaart werd er Schotse doedelzak muziek afgespeeld in de kapel te Kaatsheuvel.”

Samen met mijn man Wil Hoyer heb ik dertig jaar naar de “Schotse “soldaat gezocht en in het voorjaar van 2018 vonden wij zijn graf op het Canadese Kerkhof in Groesbeek. Op Kerstavond 2018 heb ik Alice van Bekkum ontmoet van de Stichting Faces to Canadian War Graves in Groesbeek en zij heeft mij met de Canadese familie van Donald in contact gebracht. Met zijn familie in Canada heb ik een mooie en warme band gekregen en dat koester ik. Het bloemetje leg ik uit naam van mijn moeder op zijn graf. Dat is mijn verhaal. “Het was even doodstil na die laatste woorden van Elsbeth Hoyer-Vugts.

Van onze correspondent