Carolien Burghout Column: Even mens zijn

In de columnserie ‘Doodgewoon’ geeft Verpleegkundig Specialist Hematologie en promovendus ‘Zorg in de laatste levensjaren’ Carolien Burghout een inkijkje in haar bijzondere werk in het JBZ:

Even mens zijn

Je bent onlangs weer begonnen met een nieuwe kuur. Dit gaat niet zonder slag of stoot. Er zijn complicaties en een opname in het ziekenhuis is onvermijdelijk. Met wat aanpassingen in de behandeling mag je na een paar dagen weer naar huis. Het opknappen gaat alleen nog niet zoals je gehoopt had. Jij blijft last houden van bepaalde klachten en een oplossing hiervoor ligt niet voor het grijpen. Ondanks het moeizame verloop van de behandeling en de aanhoudende klachten, richt jij je op wat komen gaat. Er staat een vakantie voor de boeg. Wanneer je deze plannen met mij deelt tijdens een gesprek is het eerste wat in mij opkomt: hoe zie jij dat voor je in de situatie waarin je nu zit? En is dat wel medisch verantwoord? Op vakantie gaan lijkt me helemaal geen goed idee.

Hoewel ik mijn gedachten niet uitspreek, leest hij ze af aan mijn gezicht. ‘Jij vindt het geen goed idee’, zegt hij met een teleurgestelde blik. Ik hou mijn eerste reactie voor me en besluit eerst de vakantieplannen verder te verkennen alvorens ik mijn advies geef. Ik informeer waar de reis naar toe gaat, hoelang ze gaan, wat ze van plan zijn om te gaan doen qua activiteiten. Zijn ogen beginnen te glimmen als hij het er over heeft. Hij wil even weg uit de situatie, zijn vizier op iets anders richten dan ziekenhuis, ziekte en behandeling. Hij is er van overtuigd dat het moet lukken ondanks alle aanwezige klachten.

Ik weeg de medische risico’s af tegen de behoefte van deze man om weer even mens te kunnen zijn.

‘Oké’, zeg ik tegen hem, ‘ Laten we eens kijken wat er voor nodig is om je goed voorbereid op vakantie te laten’. We nemen een aantal zaken door om het risico op koorts te minimaliseren en hoe te handelen als dit optreedt. Ik geef hem uit voorzorg alvast een recept mee voor antibiotica en een brief mocht hij zich moeten melden in het buitenlandse ziekenhuis. Ik wens hem en zijn partner een fijne vakantie toe. Ik hoop dat ze intens genieten kunnen en dat de vakantie hen goed zal doen.

Aan het einde van deze dag hang ik mijn witte jas aan de kapstok. Ook ik ga een weekje opladen tijdens een weekje vakantie met mijn gezin. Even helemaal niets, net als hij.

We zijn tenslotte allemaal mensen die even willen ontsnappen aan het dagelijkse ritme en ruimte nodig hebben om weer op te kunnen laden.