De negende 'Bossche honderd' sloopt Pedro de Graag uit Helvoirt.
Op de foto de eenzame strijd, bij daglicht en al 70 km op de teller, van Pedro de Graaf op een troosteloze lange weg ergens in de polder bij Heusden.
HELVOIRT/DEN BOSCH 26 januari 2019. Voor de negende keer is het Pedro de Graaf uit Helvoirt, voorbije zaterdag , gelukt om de Bossche honderd binnen de tijdslimiet van 20 uur te voltooien. Daarvoor kreeg hij bij de finish in Den Bosch een oorkonde met daarop de geleverde prestatie. Aanvankelijk was hij van plan samen met zijn wandelmaat Albert Dietvorst uit Tilburg 110 km in plaats van 100 km te lopen. Daar heeft het tweetal vanaf gezien. De voorspelde weersverwachting en de obstakels die men in het begin van de route al voorgeschoteld kregen beloofden niet veel goeds voor onderweg. Zij besloten voor de zekerheid te kiezen en gebruik te maken van de volle rusttijd bij de eerste twee rustplaatsen in Udenhout en Waspik. Daar waren twee extra lussen uitgestippeld van elk 5 km.
De wijzers van de klok op de finishlijn gaven zaterdagmiddag 17.30 uur aan toen de beiden kilometer verslinders de eindstreep passeerden. De 110 deelnemers moesten allemaal voor 18.00 uur binnen zijn.” Of ik de tiende keer ook aan het vertrek ga staan weet ik nog niet . Daar wil ik eerst een nachtje over slapen. Deze negende Bossche honderd heeft mij enorm gesloopt. Die honderd kilometer lopen over begaanbare wegen is al een prestatie op zich. Maar deze uitzetters zoeken onverharde wegen, paden en soms weilanden waar we een pad moesten volgen die de schapen gebruiken om naar de stal te lopen. Dat is een glibberzooi van heb ik me jou daar . Dat schiet niet op en is heel vermoeiend. De eerste zeven tot acht uur loop je in het donker. Je kijkt steeds naar de grond om te voorkomen in kuilen of gaten te stappen. Je ontkomt er niet aan om een schuiver te maken. Het was vrijdag net gaan dooien en sommige paden waren nog bevroren. Dat vraagt heel veel van het lichaam.”
Helvoirt in de route
“Ga er maar aan staan. Vanuit Den Bosch gaat de route naar Cromvoirt met voornamelijk zandpaden. We liepen daarna over wegen als De Hoenderstraat, ‘t Hoog, de Rooie Pad naar de Gijzel in Helvoirt waar ik zelf woon. Dan valt het tegen om door te lopen .Je denk aan je warme bed en je moet nog 80 km. Voor mij was het slikken. In de Gijzel was de eerste zogenaamde autostop. Vrijwilligers van de organisatie met een vrachtwagen bieden eten en drinken aan op steenworp afstand van je warme bed met dekens. De horloge gaf half twee in de nacht aan. Dit was voor ons onbekend. De route krijg je pas bij het vertrek. Mijn maat Albert woonde lange tijd in Udenhout. Ook daar kwamen we langs. Dat gaf ons allebei een raar gevoel. Je eigen huis midden in de nacht voorbij lopen”.
Zonder blaren voltooiden het tweetal de Bossche 100 ruim binnen de tijd. De laatste kilometers deden zij het rustig aan om te voorkomen bij binnenkomst flauw te vallen vanwege de warmte dat het lichaam niet kwijt kan in een warm finishlokaal. Tientallen gaan even van hun graadje bij de finishlijn. Het lichaam reageert blijkbaar niet handig na een dergelijke slopende tocht van bijna 20 uur. Vooraf stelt de organisatie een Bossche chocolade bol in het vooruitzicht. Doorgaans laten veel wandelaars dat aan hun voorbij gaan. De eetlust zijn ze simpelweg kwijt.
Te snel gestart
Bij thuiskomst en na een warm bad graaft Pedro de Graaf in zijn korte termijn geheugen. Hij vertelt:” Oh mijn God, Oh mijn God, wat liepen ze hard van stapel. Ik denk dat we wel acht km per uur liepen. Dat is voor mij gewoon te snel. Dat lukt niet. Dus besloten we dat snelle groepje te laten lopen. Later vormden we met anderen een iets langzamer groepje. Want een groep van vijf of zes wandelaars zien in het donker eerder een routepijl dan als je met tweeën loopt. In het begin heb ik gewoon te snel moeten lopen. Ik wilde niet alleen door het donker gaan. Later op de dag brak me dat op”.
“Tegen de klok van vijf uur in de morgen, als het daglicht doorbreekt, is mijn moeilijkste tijdstip. Je krijgt slaap en wil extra rusten. Daar moet ik dan doorheen. Dat noem ik de man met de hamer die op de loer ligt. Gelukkig heb ik die dit jaar weer weten te omzeilen. Maar samen met mijn maat Albert Dietvorst zijn we wel tot op het bot gegaan”.
Van onze correspondent
Een bericht plaatsen, een mededeling doen, familiebericht doorgeven of verenigingsnieuws, dat kan bij HelvoirtNet. Tevens zijn wij altijd op zoek naar het laatste nieuws. (een foto en/of logo erbij maakt het vaak leuker). Mailen maar! nieuws@helvoirt.net