In deel 1 en 2 las u over de invloed van de regiogemeenten, de veranderende rol van het gemeenteraadslid, de capaciteit van het ambtenarenapparaat en de geschiedenis van de Haarense herindeling.

U kunt zich afvragen of we moeten klagen, en of de genoemde zaken uit deel 1 en 2 nu werkelijk zo tastbaar zijn voor de gemiddelde bewoner van onze gemeente. “We hebben het toch goed?” hoor je dan wel eens, en ook: ”We staan er als gemeente financieel toch prima voor?”

Vooruit, ik zal het wat dichter bij het alledaagse leggen: De basisvoorzieningen in de dorpen zijn er. Dat is ontegenzeggelijk. Er blijft zelfs wat geld over. Maar weet u ook wat er allemaal níet is? Niet wordt uitgevoerd? Weet u ook over welke voorzieningen andere gemeenten wél beschikken en waar in Haaren géén plaats voor is?

Neem de bibliotheek als voorbeeld: Oisterwijk heeft alleen dáárvoor al een activiteitensubsidie van 579.000 euro. Dat gaat verder dan één boekenkast en betreft een totaalaanbod waarmee mensen in staat worden gesteld echt aan zichzelf te werken, zich te ontplooien. Zo ontwikkelen bibliotheken in omliggende gemeenten activiteiten en lezingen. Voor ouderen zijn er speciale projecten met grootletter- en luisterboeken, maar ook lezingen over o.a. mantelzorg en dementie. Er is een speciaal aanbod voor ouders met kleine kinderen en er zijn programma’s voor de verbetering van de taalontwikkeling, in het bijzonder voor mensen met een taalachterstand of die het financieel wat moeilijker hebben. Voor scholen zijn er diverse pakketten van algemene en culturele ontwikkeling in de aanbieding, maar Haaren neemt niet deel aan al deze ontwikkelingen.

Op het gebied van cultuur heeft Oisterwijk bijvoorbeeld aan activiteitsubsidies al bijna een miljoen euro te besteden. In Boxtel is er een laagdrempelige culturele infrastructuur met een aantrekkelijke vorm van muziekonderwijs. In Haaren is dat er niet, er is niet eens beleid! Eigenlijk hoef ik het u niet te vertellen: Vught heeft een Speeldoos, Oisterwijk een Tiliander, in Boxtel is er een theater- en filmpodium, er is daar zelfs een groot circusevenement. Ze hebben allemaal een zwembad – jawel, een zwembad – en soms wel 2!

Leuk voor kinderen ook, want hoe zit het ook alweer met zwemles? Ooit kreeg ik zwemles via school in de goede jaren zeventig. Verdwenen? In Haaren ja, maar elders natuurlijk niet; leerlingen die in Boxtel en Tilburg wonen en in groep 5 van de basisschool nog niet het A-diploma hebben gehaald worden in staat gesteld dit alsnog te behalen. Wanneer dit niet lukt, krijgen ze het jaar daarop de kans het opnieuw te proberen. En noem leren zwemmen maar eens onbelangrijk…

En we gaan verder: in Haaren ontbreekt het aan visie, beleid en kracht op het gebied van openbare ruimte. Er kan zoveel meer gedaan worden dat bijdraagt aan de gemeenschap. In Schijndel is jaren geleden voor ongeveer 50.000 euro geïnvesteerd in een skatepark. Dat was, naar eigen zeggen, de beste investering die Schijndel kon doen: de jeugd is altijd dáár te vinden. Als gemeente kan men van daaruit laagdrempelig het gesprek met de jongeren aangaan over drugs en alcohol, maar ook een aanknoping vinden voor het aanpakken van andere problemen. In Helvoirt is dat ene lang bevochten ‘skaterampje’ kapot gegaan en afgevoerd… vervanging zit er niet in. Het is inmiddels bekend dat de Helvoirtse jeugd niet onbekend is met drugsgebruik en dat ons wat te doen staat…

Haaren investeert niet in dit soort voorzieningen en mogelijkheden. Het voert liever bepaalde zaken niet uit, ontwikkelt gemakshalve géén beleid. Het zit namelijk zo: we voeren jaarlijks een aantal taken niet uit die eigenlijk wel gepland staan, en we hebben geen geld om ambtenaren aan te nemen die uitvoerend zijn op het gebied van welzijn, cultuur, onderwijs en economie maar ook Wmo en Werkgelegenheid. Hierdoor zijn we in een vicieuze cirkel terecht gekomen: we hebben géén geld voor het meerjarig uitvoeren van beleid, dus ontwikkelen we bepaald beleid maar niet. We doen dan het minimale, of het meest noodzakelijke en ‘houden geld over…’

Het ziet er van de buitenkant redelijk uit maar je doet inwoners tekort op het gebied van zorg en ondersteuning. Een begroting sluitend houden en geld overhouden is niet zo’n grote verdienste als het voortkomt uit ‘schrappen op z’n Haarens’. Hierboven staan zomaar wat voorbeelden…

In een notendop:
Er is simpelweg geen geld om de koppeling te maken tussen wat je wilt bereiken in zorg, ontwikkeling en gemeenschapszin en hoe je daar bijvoorbeeld de bestaande verenigingen, gemeenschapshuizen, clubs e.d. bij kunt betrekken. Omringende gemeenten zien dat ook; ze merken dat inwoners uit Haaren zijn aangewezen op voorzieningen die zij wél hebben. Al jaren. Vandaar dat zij hun hand nu uitsteken.

Zelfstandigheid kan niet het ultieme doel zijn van een gemeente. Het biedt op zichzelf geen meerwaarde. Wat bovenaan moet staan is goede zorg, werk en ontwikkeling voor u en voor de rest van de gemeenschap, de kwetsbaren, de jeugd, de ouderen. Ook zorg voor een goede leefomgeving is heel belangrijk… Dat is wat een gemeente moet bieden!

De lijnen die nodig zijn om als inwoner invloed uit te oefenen zijn niet in beton gegoten; die zijn in de toekomst anders te trekken. U moet dan denken aan een dorpsraad of een bestuursraad per dorp. In die raad zitten dan vertegenwoordigers van de grotere dorpsorganen: de ondernemersvereniging, de school, de voetbalclub, het gemeenschapshuis, de supermarkt, het ouderenzorgcentrum, de innovatieclubjes (denk aan initiatieven als DEH e.d.) en vele, vele anderen. Dorpsraden moeten secuur worden begeleid en getraind in het vertegenwoordigen van de dorpse noden. In het algemeen worden ze als een welkome aanvulling gezien door gemeentebesturen en kunnen er vruchtbare samenwerkingsverbanden ontstaan. Zij staan ín het dorp en zijn er vóór het dorp. In dorpen als Helvoirt en Biezenmortel zijn in het verleden al pogingen ondernomen een dorpsraad op te richten, maar dit was toen te vroeg. De Haarense gemeentebestuurders hebben nooit écht goed kunnen omgaan met initiatieven ‘van onderaf’, vanuit de mensen zelf. Echter, de omliggende en groter samengestelde gemeenten hebben wel dorpsraden en daar werkt het erg goed. Als inwoner weet je bij wie je moet zijn.

Met het herindelen van de gemeente Haaren kun je als dorpsbewoner JUIST weer meepraten over je eigen omgeving, in plaats van je hoop te moeten vestigen op raadsleden die hun tijd aan andere zaken moeten besteden, zonder echt het verschil te kunnen maken. Zonder wethouders die krampachtig vasthouden aan bezuinigingen en geen beleid laten ontwerpen. Bij Progressief 96 zagen wij dit al lang. We hopen dat u het inmiddels ook ziet.

Wellicht hebt u vragen. Stel ze ons dan, zodat wij ze meenemen in onze gesprekken met toekomstige bestuurders: www.progressief96.nl.

Stel ze aan ons en aan de gemeenschap, zet ze ook gerust in een eventueel commentaar op dit artikel en vergeet vooral niet uw naam er bij te zetten. Doe ik zelf ook!

Deel 1 gemist KLIK HIER    Deel 2 gemist KLIK HIER

Namens Progressief 96  Brecht Gerritse