In Vught ben ik opgegroeid, heb 14 jaar gewoond in Vlijmen, en woon sinds ruim drie jaar in Oisterwijk. Je zou kunnen zeggen: Helvoirt ligt daar precies tussenin! Klopt ook wel, want ten tijde van de verhuizing van Vlijmen naar Oisterwijk ben ik heel wat keren door Helvoirt gekomen.

Wat verbindt mij met Helvoirt? Zo direct en persoonlijk niet veel. Ik heb er geen familie wonen. Indirect meer. Mijn herinnering gaat meteen terug naar lagere school vriend Peter van Helvoirt. Gewoon wonend in Vught, maar de achternaam doet vermoeden dat daar toch wel Helvoirtse wortels in het spel zijn geweest!

Verder moest er vanuit mijn voetbalclub Zwaluw VFC natuurlijk in de wijde omtrek gespeeld worden en zo zullen we ook met regelmaat op de velden van VV-Helvoirt hebben rond gerend. Geen idee meer of ‘uit spelen’ in Helvoirt door ons met angst en beven werd voorbeschouwd of dat wij fluitend afreisden, zeker van een overwinning.

En ook uit mijn jeugdjaren dateert een herinnering aan de Leyetocht. Startend in Helvoirt reden we met een groepje jongens op stoere racefietsen een keertje mee, ons heel even de sterrenploeg van Peter Post wanend. Mijn broertje Roel raakte steeds verder achterop en kón op een gegeven moment niet verder. Wat raar, want hij was altijd zo sportief en niet moe te krijgen. Pas heel laat kwamen we erachter: hij had al die tijd met een verkeerd ingestoken wiel gereden, dat dus voortdurend aanliep tegen het frame en het veel zwaarder maakte vooruit te komen! Ik plaag hem daar nog regelmatig mee, hoewel ik moet toegeven dat hij mij vandaag de dag er zeker uit zou rijden….

Vandaag de dag kom ik nog altijd met regelmaat in Helvoirt, vooral om even aan te leggen – toch op de route naar huis – bij een winkel die je met zijn veelzijdige aanbod tegenwoordig tegen kunt komen op de meest onverwachte plekken in Europa….

Én ik kom wel eens bij één van de drie (oud) collega’s, die inmiddels zijn neergestreken in (en vol lof zijn over) het mooie nieuwe wijkje ‘Den Hoek’. Met zijn betoverende straatnamen, gebaseerd op het werk van die wereldberoemde schilder die toch maar mooi zijn voetstappen in Helvoirt heeft achtergelaten. Vught eat you heart out!

Maar er is meer moois in Helvoirt. Grenzend aan bos en duin, met een ‘kasteeltje’, met hoekjes (rond de twee kerken kerk vooral) die je nog altijd zó neerzetten in het Brabant van pak hem beet de jaren dertig, met ruimte en groen. Het dorp ademt nog altijd een rust en dorpse vriendelijkheid, waarbij ik mij kan voorstellen dat mensen er graag willen wonen.

Mocht ik ooit om welke reden dan ook in Helvoirt komen wonen dan zou dat geen straf zijn. Integendeel.

Ik kan als directeur van Nationaal Monument Kamp Vught niet afsluiten zonder toch in ieder geval een linkje te leggen met de donkere oorlogsjaren. De oorlog heeft ook dit rustige dorp niet met rust gelaten en – net als in Vught en Cromvoirt – zijn er verschillende plekken waar je vandaag de dag zo aan voorbij rijdt, zonder te beseffen wat er zich ruim 75 jaren geleden allemaal heeft afgespeeld. Er stortten twee geallieerde bommenwerpers neer, door oorlogsgeweld kwamen soldaten en inwoners om het leven. Én er is de zogenaamde ‘Helvoirtse wapendropping’. Een verzetsactie die werd verraden en helemaal verkeerd afliep voor de betrokken verzetslieden (overigens niet uit Helvoirt zelf afkomstig), van wie velen de oorlog niet zouden overleven. Nog altijd ben ik op zoek naar meer informatie over wat er toen gebeurde, zoals bijvoorbeeld de locatie van de schuur waar de mannen een verzamelpunt hadden. Hopelijk lukt het nog eens om ook dit bijna vergeten stuk oorlogsgeschiedenis op te schrijven. Opdat wij niet vergeten.

Ik eindig vrolijk. Ik hoop van harte nog vaak in Helvoirt te komen. En voor alle Helvoirtenaren geldt natuurlijk ook: kom je deze kant op, rijd dan niet meteen door naar ’s-Hertogenbosch. Er is jaarrond ook veel te beleven in Vught en Cromvoirt! Maar dat wisten jullie natuurlijk al lang 😊.

Jeroen van den Eijnde

Nationaal Monument Kamp Vught

www.nmkampvught.nl