“Onverwacht zwaar”. Zo omschrijft Pedro de Graaf uit Helvoirt de 29ste Bossche 100, een wandeltocht met start en finish in Den Bosch over 100 km die de 100 deelnemers binnen 20 uur moeten volbrengen , welke voorbije weekeinde zijn beslag kreeg. Samen met zijn wandelmaat Albert Dietvorst uit Tilburg ontving hij na ruim 19 en een half uur een getuigschrift. Een tastbaar bewijs dat zij de tocht tot een goed einde brachten. Een tocht vanuit Den Bosch naar Sint Oedenrode, Keldonk, Uden, Berlicum, Nuland, Den Bosch.
“We vertrokken om tien uur in de avond in de regen vanuit Den Bosch. Het was de hele dag droog en nu hebben wij dit weer. Zo dacht ik, toen het startschot klonk. Geen kans om er over na te denken om later te vertrekken. Enkele voorlopers die de eerste drie kilometer de groep van 100 durvers Den Bosch uit loodst naar het Bossche Broek vanuit de Kruiskamp gaan rap van start. Daar in het donker is het volgen van de pijlen niet altijd eenvoudig en ben je op je zelf aangewezen. Door de regen was het spekglad op de modderpaden en karresporen. De Bossche 100 volgt geen verharde wegen. Soms lijkt het een overlevingstocht. Al snel was ik mijn maatje kwijt. In het donker is iedereen op zichzelf aan gewezen. Je houd je voorganger, je loopt op smalle paden vaak achter elkaar, in de gaten maar kijkt niet om. Plots lig je op je snufferd en is je voorganger al weer uit beeld voor je goed en wel in je tempo bent. Na de eerste pauze in Sint Oedenrode liep ik met een groep van zeven met voor mij in feite een te hoog tempo van tussen de zes en zeven kilometer per uur. Je hebt geen keus. Laat ik ze lopen. Dan ben ik alleen en weet zeker dat ik een pijl mis en verkeerd loop. Dus op je tanden bijten en volgen. Tot overmaat van ramp lopen we als groep verkeerd. Dat is balen. Gelukkig kwamen we weer snel op de juiste route. Bij een pauzeplaats wachten we elkaar als wandelmaatje op. Maar blijkbaar had hij deze keer verkeerde schoenen aan die helemaal geen grip hadden op die modderige ondergrond. Het laatste deel liepen we samen naar de finish.” Volgens Pedro de Graaf die desgevraagd vertelt over hun avontuur.
“We hebben de tocht beiden volbracht zonder blessures. Tegen het einde ben je wel helemaal op. En dan zitten er nog klimmetjes tegen taluds en duinen op in de route. Dat is echt afzien en de kilometers afturven. Bij daglicht is de route wel beter te volgen. We waren trots toen we ons getuigschrift ontvingen. Voor mij al weer de zesde keer. En dat voor een tocht aan het begin van het wandelseizoen die bekend staat als een van de zwaarste van Nederland vanwege de route over uitsluitend onverharde wegen. Voorlopig heb ik geen plannen voor een nieuw avontuur over honderd kilometer.” Zo vertelt de man uit Helvoirt.
2 Comments