Onheil komt altijd onverwachts. Eerst sta je, voldaan na gedane arbeid in de tuin, voor je uit te staren over de velden en bomen De Gijzel. Wat is het hier mooi, denk je. Het volgende moment echter zie je opeens een schrikbeeld voor je geestesoog: grote, lawaaierige boortorens, glimmende, grote buizen die overal de grond uitkomen, en gasfakkels die bulderen en de bomen onheilspellend rood kleuren ’s nachts. Je hebt zojuist in het Brabants Dagblad gelezen dat een Canadees bedrijf met de naam Cuadrilla toestemming heeft gekregen van ons gemeentebestuur om naar schaliegas te gaan boren dat 4 kilometer diep, in een gesteentelaag, onder Noord-Brabant schijnt te zitten. Verontrust mail je het college om uitleg, en je krijgt een kaartje toegestuurd met precies de plaatsen aangegeven waar geboord gaat worden – en tot je grote schrik zie je dat dat minder dan 300 meter van vier van onze buren is. Vaarwel natuurschoon; welkom Pernis!